ΒΛΑΚΑ!!!

Συνηθίζουμε εύκολα. Ίσως και να βολευόμαστε? Πότε δεν το είχα σκεφτεί έτσι..Απλά βλέπω ότι κάποιοι το κυνηγάμε ενώ κάποιοι άλλοι απλά δεν βάζουμε κώλο κάτω..Γιατί συμβαίνει αυτό ρε γαμώτο? Τι σκατά δεν μπορούμε να αποφασίσουμε τίποτα επιτέλους? Τι πάει στραβά? Ίσως τελικά δεν κατασταλάξαμε ποτέ με τον ίδιο μας τον εαυτό. Τι λες εσυ? Συμφωνείς? Τι να πεις και εσύ, αρχίδια ξέρεις..Η αναποφασιστικότητα θα τρώει τα σωθικά σου..εκτός και αν δεν τα τρώει....Ε άι γαμήσου πια!!!

Μέσα μας είναι όλα ρε..ακούς?? Ακούω να λες... ΒΛΑΚΑ!!!ΒΛΑΚΑ ΒΛΑΚΑ!!!!!!

Κωλοχώρα...δεν καταλαβαίνει τους καλλιτέχνες

Βρώμικο πληκτρολόγιο, κενό μυαλό, κενή οθόνη..Όρεξη καμία. Μουσική διασκευασμένη στο βάθος και νυσταγμένο βλέμμα. Κωλοχώρα..δεν καταλαβαίνει τους καλλιτέχνες..

Κωλοκαλλιτέχνη...μάλλον δεν καταλαβαίνεις την χώρα. ΞΥΠΝΑ ΡΕ!!!!!!!!!!!

Αεροδρόμια και καφέ

Βουκουρέστι,αεροδρόμιο Otopeni,καφετέρια αεροδρομίου, τέταρτο τραπεζάκι από τον τοίχο. Περιβάλλομαι από θορύβους, μυρωδιές και παραστάσεις ταξιδιωτικές, Πατατάκια που κρατσανίζουν, καφές, πολλά κινητά που χτυπάνε ανελλιπώς. Έχω ανοιχτό το λαπιτόπι μου (το οποίο λογικά μετράει μέρες) ακούω Loreena και γράφω. Το wireless (free public Wi-Fi σύμφωνα με δήλωσή του) αρνείται να αποκτήσει network address εδώ και μισή ώρα. Μάλλον δουλεύει μια χαρά...τον κόσμο. Όλοι στην αναμονή για το αεροπλάνο της πασίγνωστης ελληνικής εταιρίας που έχει κλασικό και αιώνιο ραντεβού με την καθυστέρηση. Ψιλομονόχνωτο αεροδρόμιο αυτό. Ούτε πολλές διαφορετικές φυλές να μιλάνε σε κάθε πιθανή και απίθανη γλώσσα, ούτε πιτσιρίκια να κάνουν σαματά και οι μανάδες τους από πίσω να κάνουν σπριντ μετ’ εμποδίων σαν τον Liu Xiang να προλάβουν τους κανακάρηδες τους μην σπάσουν/φάνε/διαλύσουν/βρωμίσουν κάτι που δεν πρέπει, ούτε ανοιχτόχρωμοι τουρίστες με μακριά μαλλιά και σανδάλια ξαπλωμένοι περιμένοντας.

Τα αεροδρόμια είναι ο καθρέφτης των πόλεων που τα φιλοξενούν νομίζω. Το Βουκουρέστι είναι κλασσικότατος προορισμός για δουλειές στην ανατολική Ευρώπη. Πολλά λεφτά, πολλές επιχειρήσεις, πολλές επενδύσεις που θα φέρουν ακόμα πιο πολλά λεφτά σε κάποιους και ελπίδα σε κάποιους άλλους.

Δεν μου αρέσει αυτό το αεροδρόμιο καθόλου. Μου θυμίζει κάπως το παλιό ανατολικό αλλά χωρίς τις παραπάνω καταστάσεις. Μου φαίνεται πως δεν μου αρέσει ο κόσμος του, η αύρα που διαθέτουν. Επιχειρηματίες μεγάλοι και τρανοί, άνθρωποι που η λέξη αγοραπωλησία είναι η από τις πιο συνηθισμένες στο λεξιλόγιο τους. Φρεσκοσιδερωμένα καλά κοστούμια, δερμάτινες τσάντες που περιέχουν από υπέρμικρους έως υπερμεγάλους φορητούς υπολογιστές και μπόλικα χαρτιά. Ομοιομορφία μεγάλη που κάτι σε στρατό μου κάνει. Τι κάνω εγώ εδώ? Εγώ που τσατίζομαι από την λατρεία του χρήματος. Μάλλον φεύγω. Όχι μάλλον...Σίγουρα φεύγω. Κάνω καλά? Δεν ξέρω. Δεν υπάρχει τρόπος να ξέρω. Κάνω σωστά? Τι είναι το σωστό πέραν από κάποιους κανόνες που επιβάλλονται στην κοινωνία από την ίδια την κοινωνία? Ένα μόνο ξέρω. Ότι κάνω αυτό που μου λέει η καρδιά μου. Τι ξέρει και αυτή θα μου πείτε.. ένα φρύδι ξέρει...(φρύδι= αρχίδι αλλά είπα να μην βωμολοχήσω σε αυτό το κείμενο.. αν και την πάτησα νομίζω).

Που ήμασταν ? Α ναι, ότι η καρδιά μου ξέρει ένα αρχίδι, συγνώμη φρύδι. Γίνεται όμως να μην ακούσω την καρδιά μου? Γίνεται?? Την ακούω λοιπόν...και η νεκροψία θα δείξει..εδώ θα είμαστε(λογικά....)

Κάτσε κάτω από την μπάρα ή σήκω και τρέχα?

Μπαίνω μέσα στο γυμναστήριο λοιπόν με αυτήν την ανυπομονησία που έχει ο οποιοσδήποτε αγαπάει την γυμναστική και δεν πηγαίνει επειδή «πρέπει». Κάνω το απαραίτητο ζέσταμα (ενώ έχω ήδη προχωρήσει γύρω στο τέταρτο να φτάσω εκεί) και ορμάω με χαρά σε ένα από τα αγαπημένα μου όργανα. Πιέσεις στήθους λοιπόν σε επικλινή πάγκο. Τοποθετώ τα κατάλληλα βάρη (αλήθεια γιατί το κιλό στο Βουκουρέστι είναι απείρως πιο βαρύ από το κιλό στην Αγία Παρασκευή? Όλο αυτό το πέρα δώθε στα γυμναστήρια αλλοιώνει τους νόμους της φυσικής νομίζω) και αφού κάθομαι στον πάγκο αρχοντικός και ορεξάτος έρχεται από πάνω μου, ΑΚΡΙΒΩΣ από πάνω μου, ένας κατά τ’άλλα συμπαθητικότατος γεράκος και με ρωτάει σε άπταιστα υπερακαταλαβίστικα αγγλικά με ολίγον σος από γαλλικά και ρουμάνικα αν θέλω σπότερ για να κάνουμε εναλλάξ ασκήσεις (σπότερ είναι αυτός που προσέχει μην σου έρθει η μπάρα στο κεφάλι και σε βοηθάει αν χρειαστείς βοήθεια). Ε όταν ο άλλος έρχεται ακριβώς από πάνω σου τι να του πεις? Όχι? Δεν γίνεται.

Μαζί με τον κατά τ’άλλα συμπαθητικότατο γεράκο ήρθε και κάτι άλλο. Κάτι που πλανάται στον αέρα. Κάτι όξινο που μοιάζει σαν να πήρε κάποιος λίγο γκοργκοντζόλα και το ανέμειξε με ότι πιο βρομερό μπορεί να βγει από τα απομεινάρια ενός μεγάλου φαγοποτίου με κύριο συστατικό το προμουχλιασμένο παστουρμαδοσκορδοκρεμυδοτζάτζικο. Ω ναι...εσανς από ιδρώτα ανθρώπου που έχει να επισκεφτεί το ντουζ του από την εποχή του Ναβουχοδονόσορα. Κάπως έτσι πρέπει να μύριζε ο Θεός της βρώμας στο Spirited away του Hayao Miyazaki (Ταξίδι στην χώρα των θαυμάτων η ακριβέστατη Ελληνική μετάφραση, Sen to Chihiro no kamikakushi ο αυθεντικός τίτλος, ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟ). Οριακά μπορώ να ανασάνω και παρατηρώ ότι διακριτικότατα το υπόλοιπο γυμναστήριο έχει φύγει κουτρουβαλώντας από δίπλα του (μας). Και εκεί είναι που τη βλέπω πρώτη φορά. Κυλάει αργά βασανιστικά ανάμεσα στο δάσος των τριχών της μασχάλης του. Ξεκίνησε ως σταγόνα και κατέληξε ιδρωτοτσουνάμι να απειλεί να προσγειωθεί στο πρόσωπο μου. «Κάτσε κάτω από την μπάρα» σκέφτεται το εξελιγμένο κομμάτι του εγκεφάλου μου λόγω τακτ ενώ το αρχέγονο ένστικτο επιβίωσης ουρλιάζει «Τρέχα μαλάκα». Άγχος στρες και αγωνία. Αύξηση βάρους σταγόνας και μελλοντικής διασποράς της στο κούτελο μου. Ξαφνικά ακούω ένα γέλιο (για όσους γνωρίζουν έτσι χτυπάει το κινητό μου). Με ταχύτητα τσιτάχ που έφαγε χαλασμένη αντιλόπη τινάζομαι και απαντάω. Πότε δεν χάρηκα τόσο πολύ που απαντάω σε λάθος κλήση. Να είσαι καλά κυρία που δεν καταλάβαινα γρι τι έλεγες. Ειλικρινά με κάθε δύναμη της ψυχής μου σε ευχαριστώ.

Υ.Γ. :Χρόνια πολλά κλπ κλπ...ή καλύτερα όπως έλεγε η Γιαγιά μου "Καλά μυαλά" για το 2009 σε όλους.