Ζεστόκρυο πάλι

Περίεργη μέρα σήμερα. Από αυτές που χαρακτηρίζονται με περίπλοκους χαρακτηρισμούς. Ίσως και αυτοαναίρουμενους. Θα έλεγα ότι έχει ζεστόκρυο και ότι την νιώθω γλυκόπικρη. Ζεστόκρυο λόγω του καιρού, γλυκόπικρη λόγω του παρελθόντος. Τέτοια ώρα, άλλη χρονιά, ανυπομονούσα, ανέβαινα βουνά και έγδερνα πόδια. Τώρα αναρωτιέμαι και ετοιμάζομαι για ένα live που δεν θα ήθελα να πάω μόνος μου.

-Άρχισες?
-Που ξεπετάχτηκες εσύ τώρα?
-Τσ τσ τσ...ξεχνάς...είμαι πάντα εδώ ρε..μέσα σου, γύρω σου, πριν από εσένα και μετά από εσένα
-Μου σπας τα ούμπαλα μερικές φορές το ξέρεις?
-Φυσικά, αλλά (και) γιαυτό είμαι εδώ
-Τέλος πάντων. Δεν αλλάζει κάτι. Πες ότι απλά ήθελα να γράψω
-Οκ..αν αυτό νιώθεις. Δεν σου χαλάω χατήρι
-Οκ...αυτό νιώθω λοιπόν..νομίζω.

Άκουσμα AOR.Van Stephenson - Together tonight.

-Πας γυρεύοντας.
-Ώχου ντάξει μωρέ.

Πάλι έχει συννεφιά και ζεστόκρυο. Κάτω ακούω βράζει ο τόπος. Τι σου έλεγα λοιπόν? Αυτοαναιρούμενα πράγματα.

Έμπνευση σου λέω...

Έχω καιρό να γράψω, πράγμα στο οποίο είμαι αρκετά συνηθισμένος θα έλεγα. Αλλά αυτήν την φορά είναι κάπως διαφορετικά. Δεν απέχω λόγω έλειψης έμπνευσης αλλά μάλλον λόγω υπερφόρτωσης της. Είδα τόσα πολλά νέα πράγματα αυτόν τον καιρό που γέμισα τόσο πολύ που κυριολεκτικά δεν ήξερα με τίποτα που θα μπορούσα να σχεδιάσω μια αρχή ή έστω μια μέση ρε συ. Ξέρεις βέβαια μάλλον τι ακολουθεί ε? Ένα από τα γνωστά μου δοκίμια στο τίποτα.

Η μήπως να το ονομάσω «Ωδή στο κάτι». Μου κάνει πιο μουσικό, και μιας και μόλις τελείωσα μια εκπομπή λέω να πάω προς αυτήν την κατεύθυνση λοιπόν.

Ξεκινάμε λοιπόν. Μουσική στο βάθος, κατάλληλο mood από λυκόφως να μπαίνει από το παράθυρο (ξέρεις εδώ στα βόρεια εν νυχτώνει και πολύ) και ξεκινάμε.

«Ωδή στο κάτι».

Ώπα για περίμενε λίγο ρε συ. Πριν ξεκινήσω να γράφω λέω να πάω να πάρω λίγο νεράκι να πιώ γιατί έχει στεγνώσει το λαρύγγι μου τόση ώρα που μιλούσα και σιγοδυνατοτραγουδούσα . Και να σου πω..μιας και θα κάνω τον κόπο να πάω ως την κουζίνα να μην τσιμπήσω και ένα μηλαράκι να πάρω? Αποτυχία αγορά πάντως φίλε. Πήρα sweet gala και μόνο sweet δεν είναι. Κάτι σαν αγκινάρα με σως από ποδαρόζουμο το οποίο έχει ξυνίσει μου φέρνει. Και ήμουν ανάμεσα σε αυτά και σε κάτι άλλα εκεί δίπλα, ξέρεις τα κλασσικά πράσινα μωρέ που ψιλογυαλίζουν..Granny smith νομίζω πως… Έκανα την αποτυχημένη επιλογή , κλασσικά, να πάρω αυτά όμως. Όποτε σκάσε και τρώγε.

Που ήμουν? Α ναι.. «Ωδή στο κάτι» λοιπόν

Μμμμ…μήπως να πάω λίγο να πλύνω και τα δόντια μου γιατί η κωλοφλύδα του μήλου έχει κολλήσει ανάμεσα? Θα βάλω και στοματικό διάλυμα γιατί νιώθω πολύ σωστός σήμερα.

Επανήλθα…παπάρια επανήλθα.. Πάω πάλι προς το μπάνιο για να επιστρέψω στην φύση λίγο από το νερό που ήπια πριν.

Μισό λεπτάκι μόνο πριν ξεκινήσω να βάλω καμιά εμπνευστική μουσικούλα. Κάτι σαν αυτά που παίζει ο αρχάγγελος στον σταθμό (να την κάνω την διαφήμηση? Άντε να την κάνω… www.noizground.com είναι αν και πλέον πρέπει να τον ξέρετε. Αν όχι να τον μάθετε). Λοιπόν..έβαλα κάτι σε massive attack και είμαι έτοιμος να ετοιμάσω το αριστούργημα μου..

«Ωδή στο κάτι»

Ρε συ…δώσε μου μισό μόνο λεπτάκι να δω ένα βίντεο αφιέρωμα που έχει κάνει ένα site στον τελευταίο λόγο που είχε μείνει στο Ελλαδιστάν μας να παρακολουθούμε τον βάζελο. Έφυγε σήμερα προς Ιταλία. Στην με διαφορά πιο ρατσιστική ομάδα εκει πέρα. Από το να μείνει σε αυτό που κάποτε ήθελε να ονομάζεται ποδόσφαιρο Ελλάδος, καλά έκανε.

Ωραίο το βιντεάκι δεν λέω..αλλά μήπως λίιιιγο πριν ξεκινήσω να δω και το δεύτερο? Στην τελική έμπνευση τρελλή έχω δεν πάει πουθενά.

Στο υπόσχομαι..διαβάζω και αυτήν την είδηση για τον εκτυπωτή που κάνει γλυπτά από σοκολάτα και ξεκινάω.

Mmmmm chocolate..(σε ύφος Homer Simpson)

Ξέρεις κάτι? Βαρέθηκα…Εμπνευσμένη καλημεροσπερανύχτα σου λοιπόν