Η μοναξιά του νουχνίμπ

Διάβασα πριν λίγες μέρες για πολλοστή φορά ένα βιβλίο που τείνει να γίνει ένα από τα αγαπημένα μου. Τίτλος του "Ο αναρχικός των δύο κόσμων" της Ursula Le Guin (ο αγγλικός του τίτλος είναι The dispossessed - An Ambiguous Utopia). Είναι ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας που πραγματεύεται την ζωή και τα διλήμματα ενός πολύ μεγάλου επιστήμονα που η ζωή του είναι χωρισμένη ανάμεσα σε δύο κόσμους. Στον Γιουράς, που είναι ένας κόσμος αρκετά παρόμοιος με τον δικό μας όπου επικρατεί ένα καπιταλιστικό σύστημα και στην Ανάρες, φεγγάρι του Γιουράς, όπου επικρατεί πλήρης αναρχία. Η κοινωνία στην Ανάρες φτιάχτηκε από ανθρώπους που αηδιασμένοί από την λατρεία του χρήματος και της δύναμης έφυγαν από τον Γιουράς και έστησαν μια κοινωνία ελεύθερη χωρίς κανόνες. Μια κοινωνία όπου μια στοιχειώδη κυβέρνηση στην οποία παίρνει μέρος όποιος θέλει και όποτε θέλει, αποφασίζει με την σύμφωνη γνώμη του κόσμου έναν καταμερισμό εργασίας. Όλοι πηγαίνουν να δουλέψουν παντού. Δεν υπάρχουν λεφτά δεν υπάρχουν ιδιόκτητα σπίτια δεν υπάρχει τίποτα προσωπικό. Δεν υπάρχει καμία είδους ιδιοκτησία σε τίποτα. Όλοι τρώνε στα μαζικά εστιατόρια και κοιμούνται σε τεράστια υπνωτήρια όπου υπάρχει ελεύθερος χώρος. Ακόμα και τα παιδιά δεν μεγαλώνουν με τους γονείς τους αλλά σε ειδικά σχολεία όπου μαθαίνουν να συνεργάζονται για το καλό της κοινωνίας. Το βιβλίο μιλάει για την διαφορετικότητα και για το πως όταν κάποιος σκέφτεται διαφορετικά, στιγματίζεται από την κοινωνία του.

Υπάρχουν πολλοί ορισμοί για το τι είναι ένας αναρχικός. Πολλοί από αυτούς τους ορισμούς αντιφάσκουν. Όλοι όμως συμφωνούν στο εξής. Η αναρχία υποστηρίζει την εξάλειψη κάθε υποχρεωτικής κυβέρνησης. Στον φανταστικό κόσμο αυτόν της Ανάρες λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι που δεν συμφωνούν με το υπάρχον σύστημα και αρνούνται να πάρουν μέρος στις ομαδικές εργασίες, να πάρουν μέρος στο συσσίτιο, να κοιμούνται σε υπνωτήρια .Οι άνθρωποι αυτοί ονομάζονται νουχνίμπ. Τι είναι τελικά ο νουχνίμπ? Είναι ο παρίας της κοινωνίας, ο περιθωριακός,αυτός που δεν συμφωνεί με τίποτα. Ένας αναρχικός.

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ένας αναρχικός σε μία κοινωνία που αντιμετωπίζει τον αναρχικό ως μίασμα? Ως κάτι καταστροφικό για αυτήν? Όχι καταστροφικό επειδή θα σπάσει τζάμια ή θα κάψει αυτοκίνητα. Ξεκαθαρίσαμε τι είναι αυτοί. Ο αναρχικός είναι καταστροφικός για την κοινωνία γιατί η ίδια του η ύπαρξη δείχνει ότι η κοινωνία μας έχει αποτύχει. Δεν προνόησε ώστε να μπορεί να εντάξει κάτι διαφορετικό στα σπλάχνα της, παρά το διώχνει μακριά. Σαν να πετάξουμε σκουπίδια σε έναν ζητιάνο και μετά να τον αποφεύγουμε επειδή λέμε ότι μας βρομάει.

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι νουχνίμπ?Πόσο δύσκολο είναι να μην λατρεύεις το χρήμα σε μία κοινωνία που ζει για το χρήμα? Που το προσκυνάει και το έχει αναγάγει σε αυτοσκοπό. Μια καλή φίλη μου είπε προχθές ότι θέλει να πάρει ένα ζευγάρι μπότες και ότι δυστυχώς έχει καταντήσει να είναι χαρούμενη για αυτό ακριβώς. Ευτυχώς αποτελεί την εξαίρεση γιατί αναγνωρίζει το δυστυχώς στην πρότασή της. Έχουμε καταντήσει χαρούμενοι επειδή μπορούμε να καταναλώνουμε. Έχει γίνει σκοπός της ζωής μας. Πάρε και αυτό, αγόρασε και εκείνο, κοίτα και το άλλο. Ξεχάσαμε να κοιτάμε τον ουρανό και να μετράμε τα αστέρια και είμαστε απασχολημένοι με το ποιό οικόπεδο θα μας δώσει την πιο ωραία θέα σε αυτά τα αστέρια.

Τελικά όταν είσαι νουχνίμπ είσαι καταραμένος. Καταραμένος να είσαι διαφορετικός. Να σκέφτεσαι αλλιώς και να μην έχεις βρει ένα μέρος όπου μπορείς να ταιριάζεις. Είσαι γεννημένος σε λάθος τόπο και χρόνο. Είσαι ένα βάρος στην κοινωνία σου. Η μήπως είσαι ένα βάρος σε εσένα τον ίδιο?

Αγαπήστε ανθρώπους, αγαπήστε ο ένας τον άλλον. Μην αγαπάτε κάτι που απλά τονίζει πόσο διαφορετικοί είμαστε ως άνθρωποι επειδή άλλοι έχουν λίγα και άλλοι πολλά. Αγαπήστε το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι. Όσο προλαβαίνουμε τουλάχιστον.

Φταίω, φταίς, φταίει, φταίμε, φταίτε, φταίνε

Εθνικιστές εναντίον Δήθεν (με κεφαλαίο Δ) αναρχικών
Βάζελοι εναντίον Γαύρων
Πασόκια εναντίον Νεοδημοκρατών
Μοτοσυκλετιστές εναντίον αυτοκινητιστών
και η λίστα συνεχίζει επ΄άπειρον.

Ποτέ μέχρι τώρα δεν μου έδινε η Ελλάδα τόσο πολύ την αίσθηση ότι ζούμε σε ένα πεδίο μάχης. Γιατί ρε πούστη μου τέτοιο μίσος? Γιατί τέτοια έχθρα γαμώ την καταδίκη μου μέσα...ζώα.....γαμημένα δίποδα ζώα...

Ρε μαλάκα μπάτσε κάνε την γαμημένη κωλοδουλειά σου και σταμάτα να τρομοκρατείς τον κόσμο με το όπλο-προέκταση του ανύπαρκτου ανδρισμού σου. Τι σκατά θες?? Να το παίξεις τρελός μπας και γλιτώσεις τώρα??

Δεν πρόκειται να έρθω σε αντιπαράθεση ανοιχτή με κανέναν μαλάκα εθνικιστή που θα υποστηρίξει αυτό το πράγμα που τόλμησαν να κάνουν οι μπάτσοι. Χαμένα κορμιά είστε. Σας φταίνε οι μετανάστες που λέτε ότι σας πήραν τις δουλειές αντί να σας φταίνε τα σκατομυαλά σας που είστε τεμπελόσκυλα και τώρα γουστάρετε και πανηγυρίζετε από την επιβολή της τάξης. Σκατά στα μούτρα σας ΖΩΑ. Εσείς κάνατε την χώρα έτσι.Να τη χαίρεστε.

Δεν πρόκειται να έρθω σε αντιπαράθεση ανοιχτή με κανέναν μαλάκα δήθεν-αναρχικό που αντί να πάει ένα λουλούδι στην μάνα του παιδιού πήγε και έκανε μπουρδέλο τους δρόμους. Αν γυρίσω και σου πω για αυτά που έλεγε ο Bakunin και ο Chomsky θα νομίζεις ότι μιλάω για τις νέες μεταγραφές του Γαυροβάζελου. Τα 200-300 μαλακισμένα αμαυρώνουν το τι γίνεται και το τι μπορεί να γίνει στην κοινωνία μας αν το πάρουμε απόφαση.Τώρα φοράτε κουκούλες και κρανη, στα γήπεδα κασκόλ. Οι ίδιοι μαλάκες είστε.Σκατά στα μούτρα σας ΖΩΑ. Εσείς κάνατε την χώρα έτσι.Να τη χαίρεστε.

Δεν πρόκειται να έρθω σε αντιπαράθεση με κανέναν που ψήφισε οποιονδήποτε από τους κλασσικούς και τολμάει να γκρινιάζει για την ακρίβεια και την ανεργία. Σκατά στα μούτρα σας ΖΩΑ. Εσείς κάνατε την χώρα έτσι.Να τη χαίρεστε.

Ωχαδερφιστές, λαμόγια, βολεμένοι, golden boys, κοματόσκυλα, τεμπέληδες, καπιτάλες, αριστεροί του κώλου.Εσείς κάνατε την χώρα έτσι.Να τη χαίρεστε.

Στο συλλαλητήριο αύριο μαζευτείτε ξαπλώστε μπροστά από την Βουλή. Ούτε βία ούτε τίποτα. Κάντε τους νεκρούς μέσα σε αυτό το γαμημένο νεκρό κράτος που έχουμε.

Καμία συνοχή στα λόγια μου και ποσώς με ενδιαφέρει να έχω συνοχή. Εγώ προσωπικά έχω χορτάσει από παχιά και όμορφα λόγια. Εσείς?

ΣΚΑΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΑΣ.