Διάβασα πριν λίγες μέρες για πολλοστή φορά ένα βιβλίο που τείνει να γίνει ένα από τα αγαπημένα μου. Τίτλος του "Ο αναρχικός των δύο κόσμων" της Ursula Le Guin (ο αγγλικός του τίτλος είναι The dispossessed - An Ambiguous Utopia). Είναι ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας που πραγματεύεται την ζωή και τα διλήμματα ενός πολύ μεγάλου επιστήμονα που η ζωή του είναι χωρισμένη ανάμεσα σε δύο κόσμους. Στον Γιουράς, που είναι ένας κόσμος αρκετά παρόμοιος με τον δικό μας όπου επικρατεί ένα καπιταλιστικό σύστημα και στην Ανάρες, φεγγάρι του Γιουράς, όπου επικρατεί πλήρης αναρχία. Η κοινωνία στην Ανάρες φτιάχτηκε από ανθρώπους που αηδιασμένοί από την λατρεία του χρήματος και της δύναμης έφυγαν από τον Γιουράς και έστησαν μια κοινωνία ελεύθερη χωρίς κανόνες. Μια κοινωνία όπου μια στοιχειώδη κυβέρνηση στην οποία παίρνει μέρος όποιος θέλει και όποτε θέλει, αποφασίζει με την σύμφωνη γνώμη του κόσμου έναν καταμερισμό εργασίας. Όλοι πηγαίνουν να δουλέψουν παντού. Δεν υπάρχουν λεφτά δεν υπάρχουν ιδιόκτητα σπίτια δεν υπάρχει τίποτα προσωπικό. Δεν υπάρχει καμία είδους ιδιοκτησία σε τίποτα. Όλοι τρώνε στα μαζικά εστιατόρια και κοιμούνται σε τεράστια υπνωτήρια όπου υπάρχει ελεύθερος χώρος. Ακόμα και τα παιδιά δεν μεγαλώνουν με τους γονείς τους αλλά σε ειδικά σχολεία όπου μαθαίνουν να συνεργάζονται για το καλό της κοινωνίας. Το βιβλίο μιλάει για την διαφορετικότητα και για το πως όταν κάποιος σκέφτεται διαφορετικά, στιγματίζεται από την κοινωνία του.
Υπάρχουν πολλοί ορισμοί για το τι είναι ένας αναρχικός. Πολλοί από αυτούς τους ορισμούς αντιφάσκουν. Όλοι όμως συμφωνούν στο εξής. Η αναρχία υποστηρίζει την εξάλειψη κάθε υποχρεωτικής κυβέρνησης. Στον φανταστικό κόσμο αυτόν της Ανάρες λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι που δεν συμφωνούν με το υπάρχον σύστημα και αρνούνται να πάρουν μέρος στις ομαδικές εργασίες, να πάρουν μέρος στο συσσίτιο, να κοιμούνται σε υπνωτήρια .Οι άνθρωποι αυτοί ονομάζονται νουχνίμπ. Τι είναι τελικά ο νουχνίμπ? Είναι ο παρίας της κοινωνίας, ο περιθωριακός,αυτός που δεν συμφωνεί με τίποτα. Ένας αναρχικός.
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ένας αναρχικός σε μία κοινωνία που αντιμετωπίζει τον αναρχικό ως μίασμα? Ως κάτι καταστροφικό για αυτήν? Όχι καταστροφικό επειδή θα σπάσει τζάμια ή θα κάψει αυτοκίνητα. Ξεκαθαρίσαμε τι είναι αυτοί. Ο αναρχικός είναι καταστροφικός για την κοινωνία γιατί η ίδια του η ύπαρξη δείχνει ότι η κοινωνία μας έχει αποτύχει. Δεν προνόησε ώστε να μπορεί να εντάξει κάτι διαφορετικό στα σπλάχνα της, παρά το διώχνει μακριά. Σαν να πετάξουμε σκουπίδια σε έναν ζητιάνο και μετά να τον αποφεύγουμε επειδή λέμε ότι μας βρομάει.
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι νουχνίμπ?Πόσο δύσκολο είναι να μην λατρεύεις το χρήμα σε μία κοινωνία που ζει για το χρήμα? Που το προσκυνάει και το έχει αναγάγει σε αυτοσκοπό. Μια καλή φίλη μου είπε προχθές ότι θέλει να πάρει ένα ζευγάρι μπότες και ότι δυστυχώς έχει καταντήσει να είναι χαρούμενη για αυτό ακριβώς. Ευτυχώς αποτελεί την εξαίρεση γιατί αναγνωρίζει το δυστυχώς στην πρότασή της. Έχουμε καταντήσει χαρούμενοι επειδή μπορούμε να καταναλώνουμε. Έχει γίνει σκοπός της ζωής μας. Πάρε και αυτό, αγόρασε και εκείνο, κοίτα και το άλλο. Ξεχάσαμε να κοιτάμε τον ουρανό και να μετράμε τα αστέρια και είμαστε απασχολημένοι με το ποιό οικόπεδο θα μας δώσει την πιο ωραία θέα σε αυτά τα αστέρια.
Τελικά όταν είσαι νουχνίμπ είσαι καταραμένος. Καταραμένος να είσαι διαφορετικός. Να σκέφτεσαι αλλιώς και να μην έχεις βρει ένα μέρος όπου μπορείς να ταιριάζεις. Είσαι γεννημένος σε λάθος τόπο και χρόνο. Είσαι ένα βάρος στην κοινωνία σου. Η μήπως είσαι ένα βάρος σε εσένα τον ίδιο?
Αγαπήστε ανθρώπους, αγαπήστε ο ένας τον άλλον. Μην αγαπάτε κάτι που απλά τονίζει πόσο διαφορετικοί είμαστε ως άνθρωποι επειδή άλλοι έχουν λίγα και άλλοι πολλά. Αγαπήστε το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι. Όσο προλαβαίνουμε τουλάχιστον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου