Αγανάκτησες?

Απόπειρα μεσημεριανού γραψίματος νούμερο 824. Ψάχνω να βρω εκείνο το συμβολάκι που σημαίνει νούμερο εντομεταξύ, ξέρεις εκείνο που μοιάζει με το πλέγμα που φτιάχνουμε για να παίξουμε τρίλιζα, αλλά απέτυχα. Έχει πάρα πολλά σύμβολα το writer (η αντίστοιχη πλατφόρμα του word στο openoffice) και κάπου χάνομαι. Είμαι στο πανεπιστήμιο και κυριολέκτικα έπηξα σε κάτι που διάβαζα και είπα να κάνω ένα μικρό διάλλειμα. Έβαλα να ακούσω λίγο ραδιόφωνο ελληνικό. Βουρ λοιπόν στην αγαπημένη μου αθλητική συχνότητα. Παίζαμε μπάσκετ με τον γαύρο χθες, κερδίσαμε και έχει βουίξει το ραδιόφωνο για διαιτητικά σχόλια. Ναι για να σε προλάβω δεν ξέρω αν λέγονται έτσι. Πιθανόν έτσι όπως το έγραψα να παραπέμπει σε θέματα σχετικά με δίαιτες και όχι διαιτησίες. Όπως και να έχει φαντάζομαι κατάλαβες τι ήθελα να γράψω. Εδώ που τα λέμε θα ήταν πολύ σουρεάλ η παρακάτω κουβέντα.

“Καλησπέρα Μπάμπη, είμαι ο Γιώργος και είμαι παναθηναικός και θέλω να μιλήσω για το χθεσινό μάτς. Λοιπόν μπάμπη που λες έκανα κάτι φοβερά φιλέτα σολωμού χθες με ρύζι μπασμάτι”

Αφού λοιπόν ξεκαθάρισα πως η φράση διαιτητικά σχόλια αναφέρεται σε διαιτησία και όχι σε δίαιτα λέω να συνεχίσω. Κάνει παύση λοιπόν η ραδιοφωνική κουβεντά και σκάει μύτη ένα πολιτικό (όπως είθισται να λέει) δελτίο ειδήσεων. Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα, στον λευκό πύργο, στην Κόρινθο, στην Πάτρα κλπ κλπ κλπ. Να φανώ ερειστικός? Αποτύχαμε να δείξουμε αν είμαστε αγανακτισμένοι τον Οκτώβρη. Ναι τότε που ήταν οι δημοτικές εκλογές? Τότε που η αποχή έδειξε 50φεύγα?? Ναι τότε...Τότε που θα μπορούσαμε να έχουμε βγάλει κάποιον άλλο, οποιονδήποτε αλλά με την αποχή, βγάλαμε δημάρχους με πλασματικό ποσοστό άνω του 50% ενώ το πραγματικό ήταν δεν ήταν 20% επί τον ψηφοφόρων. Προσοχή..Όχι ψηφισάντων..ψηφοφόρων (α ρε πως το μιλάς το επισήμο το ελληνικό...γλωσσοπλάστης σκέτος είσαι). Εφόσον λοιπόν τον Οκτώβρη υπήρξε πλήρης αποτυχία να δείξουμε αγανάκτηση, την δείχνουμε τώρα. Α..και που είσαι..Είχε φοιτητικές εκλογές τις προάλλες. Το γνωστό πραγματικά άθλια ηλίθιο παραμύθι. Μερικά καμμένα μυαλά να πανυγηρίζουν λες και είναι στο γήπεδο. Πάλι ερειστικός θα ακουστώ, πάλι κολλημένο κωλόπαιδο ίσως. Και είχα μια έννοια τεράστια για τον χαρακτηρισμό να σου πω την αλήθεια.

Μερικά μπλε παιδάκια, μερικά πράσινα παιδάκια και μερικά κόκκινα-ροζ παιδάκια. Απλά λυπηρό. Παιδιά τόσο νέα (νίωθω παντελώς παππούς όταν μιλάω έτσι) με πλήρως σχηματισμένη κομματική ταυτότητα. Παιδιά στην τεράστια πλειοψηφία τους με απειροελάχιστη γνώση περί πολιτικής και κοινωνίας αλλά ήδη οπαδοί. Οπαδοί τίνος όμως? Κάποιας ιδέας? Αρχίδια..Κάποιον ανθρώπων? Επίσης αρχίδια. Οπαδοί ενός βολέματος?Εδώ είμαστε.

Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν καλά πως σιχαίνομαι κάθε είδους οπαδισμό. Ανεγκεφαλία σε όλο της το μεγαλείο. Τουλάχιστον σε ότι αφορά τα σπορ μπορώ να δώσω ένα ελαφρυντικό. Υπάρχουν άνρθωποι που γίναν οπαδοί από ένα γκολ του Βαζέχα, από ένα κάρφωμα του Τάρλατς, από ένα τάκλιν του Μανωλά κοκ. Στην κομματική από τι γίναν οπαδοί? Ναι ξέρω,όπως και εσύ την απάντηση. Όπως επίσης να συμπληρώσω πως η λέξη “κομματική” δεν είναι καθόλου τυχαία στην θέση της λέξης “πολιτικής”.

Ούτε το παίζω πολιτικός επιστήμονας, ούτε ειδήμων. Ένα νεαρό μυαλό είμαι απλά που κάνει σκέψεις και νιώθει λύπες. Πολλές και καθημερινές. Μου φαίνεται πως μου ήρθε πάλι όρεξη για διάβασμα. Βουρ στις ιδιότητες θερμοπλαστικών υλικών μου λοιπόν. Χαιρετώ σε.

ΥΓ: Τα κατάφερα. Η κατάρα του μεσημεριανού γραψίματος έφυγε! Σε κανένα χρόνο υπό το φυσικό φώς πάλι. Και ναι..Όπου φυσικό φως βάλε φώτα γιατί βρέχει και έχει θεοσκότεινο ουρανό. Η σκέψη μετράει όμως n'est-ce pas?